İzmir'den dönüş..
Aileden ayrılış..
Buz gibi bir Ankara'ya geliş..
Moralim bozuk..
Bu soğukta işe gitmek istemiyorum :( evde sıcacık oturup sağlıklı beslenmek istiyorum sadece..
Burada kendimi çok yalnız hissediyorum, annem yok babam yok :( buraya geldikleri 2 günde bile bana ne kadar yardımcılar.. Aynı şehirde olsak keşke şuan.. Bu isteklerim olamayacağı için mutsuzum, sinirliyim.. Ağlıyorum.. Bunların tek suçlusunu Sami olarak görüp tüm sinirimi ondan çıkarıyorum :(
O da sanki her şeyi benim tersime yapıyormuş gibi geliyor şuan.. Bu hormonlar gerçekten bir garip!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder