04 Kasım 2014, Salı

Canım oğlum, 

Tatlı bebeğim

Geçen hafta pazartesi işe başladım :( 27 Ekim.. Senden ayrılıp işe gitmek, o kapıdan çıkmak hayatımda yaptığım en zor şeylerden biriydi. İşteyken sürekli anneanneni arayıp Deniz ne yapıyor uyudu mu, emdi mi, ne yaptı vs diye tüm gün seni aradım. Akşam eve geldiğimde kapıda beni görünce çığlık çığlığa ellerini kollarını sallayarak çırpınıyordun resmen! Ellerimi yıkamamı, üstümü değiştirmemi bekleyemedin desem yeridir! Seni kucağıma aldım kokunu içime çektim, artık dünyanın en mutlu insanıydım :) Emzirmeye başladığımda sen de en mutlu bebektin! :) Ertesi 2 gün şirketim tatildi :) 2 gün boyunca birlikteydik :) Ve 28 ekimde dönmeyi artık çok çabuk yaptığın gibi kollarını da kurtarmaya başladın ve artık neredeyse seni sırt üstü yatıramaz olduk anında yüzükoyun dönüyorsun :)