Geçen hafta Bodrum'dan dönüşte annem de geldi bizimle Ankara'ya bir haftadır anneannen bakıyor yeniden oğlum sana.. Biz de dolayısıyla oyun oynayan, yaramazlık yapan, uyuyan Deniz fotoğraflarına yeniden kavuştuk.
Sesli kitaplarını, dokun-hisset kitaplarını ve pencereli kitaplarını çok seviyorsun. Akşam biz işten geldikten sonra kitabını alıp kucağımıza oturuyorsun, sen sayfaları çeviriyorsun, biz de sana resimleri anlatıyoruz. Yırttığın yerleri gösterip ben yaptım diye kendini işaret ediyorsun! Kitaptaki resimleri soruyoruz sana onları gösteriyorsun.
Puzzle yapmayı seviyorsun, evdeki puzzlelar artık çok kolay senin için. Baban cumartesi günü yenilerini aldı sana, bakalım onlarla aran nasıl olacak?
Trenini aldığımızdan beri çok seviyorsun ama kesinlikle raylarda gitmesine izin vermiyorsun, bütün evi turluyor tren. ve treni çalıştırıp bırakıyorsun, o bir yerlerde çalışsın istiyorsun, anlamış değiliz bu durumu.
Hala çok fazla konuşmuyorsun, ama derdini çok iyi anlatıyorsun.
Yeni kelimelerin gel, de da (Eda Teyzen). Hala anne veya Ece demiyorsun :( Hatta bazen bana da baba diyorsun. Ama anne nerede diye sorduğumuzda parmağınla beni gösteriyorsun.
Dışarıdayken bir çocuk gördüğümüzde kendinden geçiyorsun, gidip seviyorsun. Veya aaa diye bağırıp koşturuyorsun ona doğru. :)
Kuşlar nasıl yapıyor diyoruz kanat çırpıyorsun, aslan ne yapıyor diyoruz vavv diyerek pençe atıyorsun, atlar dıgıdık dıgıdık gidiyor yapıyorsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder